Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Sed ille, ut dixi, vitiose. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti nĂ­hil abiectum, nihil humile cogitant; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Bork
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Bork
Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Avaritiamne minuis?
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.
Bork
Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Quid nunc honeste dicit?
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Bork
Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse.
  1. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
  2. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
  3. Inde igitur, inquit, ordiendum est.
  4. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Nam quid possumus facere melius?

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Bork Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Id [redacted]tilius factum negabat. Sed fac ista esse non inportuna; Tuum credibile? Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Sic exclusis sententiis reliquorum cum praeterea nulla esse possit, haec antiquorum valeat necesse est.

Nec vero potest quisquam de bonis et malis vere iudicare nisi omni cognita ratione naturae et vitae etiam deorum, et utrum conveniat necne natura hominis cum universa.

Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant? Si enim ad populum me vocas, eum. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Quam haec sunt contraria! hic si definire, si dividere
didicisset, si loquendi vim, si denique consuetudinem
verborum teneret, numquam in tantas salebras incidisset.